No wishing!

Για την χρονιά που σε λίγο ξεκινά δεν θα ήθελα απλώς να εκφράσω την ελπίδα να βρείτε τη δύναμη να ανυψώσετε την ψυχή σας πάνω από μικροπρέπειες και πεζότητες, όπως είπε ο Τζον Μπάρουζ. Και παρ' όλο που πιστεύω πως ο Τόμας Μαν είχε δίκιο όταν  είπε πως ο χρόνος δεν έχει από μόνος του διαχωρισμούς για να σημαίνει την έλευση ή την πάροδό του και πως δεν υπάρχουν επουράνιες τρομπέτες ή θύελλες που να αναγγέλουν την πρώτη του κάθε νέου μήνα ή του κάθε νέου χρόνου, δεν θα ήθελα απλώς να σας προτρέψω να σκεφτείτε την Πρωτοχρονιά  σαν κάτι καθαρά αντικειμενικό και να δείτε μακριά και πέρα από τραγουδάκια, καμπάνες και μπαλωθιές που θα σημάνουν την επίσημη αρχή του νέου χρόνου.  Δεν θα ήθελα, επίσης, απλώς να  σας παροτρύνω να διασκεδάσετε. Ούτε να υποθέσω πως θα νιώσετε αυτοπεποίθηση και θα συνεχίσετε τη ζωή σας υποδεχόμενοι τον καινούργιο αυτόν χρόνο  απαλλαγμένοι από τους περιορισμούς του κάθε εθυμοτυπικού, των συνηθειών των άλλων ή ακόμη κι αυτού του απλού ημερολογίου. Ούτε, βέβαια, θα ήθελα να σας υποδείξω να κάνετε τον δικό σας διαχωρισμό μεταξύ ημερολογιακού και προσωπικού χρόνου πόσω μάλλον να ορίσετε το πότε ξεκινά ένα νέο κομμάτι της ζωής σας και πως θα το ζήσετε.  Κάτι άλλο θέλω...

Υπάρχει μια σαφής διαφορά ανάμεσα στο ρήμα εύχομαι και στο ρήμα ελπίζω. Το πρώτο σημαίνει ότι εκφράζω την ελπίδα για επιτυχία, ευτυχία και πρόοδο στη ζωή κάποιου και συνήθως χρησιμοποιείται σε υποθετικές καταστάσεις ενώ το δεύτερο ορίζει εκείνο που θα ήθελε κάποιος  να συμβεί και το οποίο υπάρχει λόγος να  πιστεύει πως θα επαληθευτεί αυτό που επιθυμεί. Ή όπως λέω  στους μικρότερους μαθητές μου για να το καταλάβουν καλύτερα, το "ελπίζω" είναι πιο δυνατό από το "εύχομαι".

No wishing, λοιπόν για τις πιο πάνω σκέψεις.  Just Hoping So!

Σημείωση: Η φωτογραφία είναι από παλαιότερη εγκατάσταση της Νίκης Καναγκίνη κι έχει τίτλο "Γράψτε το δικό σας σύνθημα". Αυτή τη στιγμή και μέχρι στις 20 Ιανουαρίου 2011 λειτουργεί αναδρομική  έκθεση με έργα της στο  Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης στην Θεσσαλονίκη.