Incendies

... ή αλλιώς, πως μία γυναίκα επιβιώνει και δραπετεύει Μέσα από τις φλόγες  της αμάθειας, των προκαταλήψεων και του μίσους.

Δύο δίδυμα αδέρφια, η Ζαν και ο Σιμόν, με την καθοδήγηση και την βοήθεια ενός συμβολαιογράφου πραγματοποιούν την τελευταία επιθυμία της μητέρας τους. Ταξιδεύουν από τον Καναδά όπου ζουν στον τόπο καταγωγή της, μια χώρα κάπου στην Μέση Ανατολή, με σκοπό να βρουν τον άγνωστο σ' αυτούς αδελφό τους και τον πατέρα τους που μέχρι εκείνη την στιγμή θεωρούσαν νεκρό και να τους παραδώσουν από ένα γράμμα. Το ταξίδι θα είναι οδυνηρό και το μικρό λευκό ψέμα που τους είχε πει η μητέρα τους, Ναβάλ, θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος των επίσης οδυνηρών αποκαλύψεων του παρελθόντος της. Για την ακρίβεια, η αποκάλυψη είναι η εξής μία: δεν γνώριζαν καθόλου την μητέρα τους ούτε την τραγωδία της ζωή της. 

Η ιστορία του ανοίγματος μιας διαθήκης σε προδιαθέτει για μια αναμμενόμενη εξέλιξη με διάφορες εκπλήξεις και προστριβές μεταξύ συγγενών, γνωστών κι αγνώστων. Ωστόσο, σε τούτη την ταινία, η διαθήκη δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται, ούτε και η εκτέλεσή της. Το μόνιμο σκηνικό του πολέμου στην Μέση Ανατολή, ο σκοταδισμός και ο φανατισμός που επικρατούν σ' αυτά τα μέρη δίνουν στην ιστορία βαθιές αποχρώσεις φρίκης. Οι ανατροπές που διαδέχονται η μία την άλλη με σταθερό ρυθμό σε οδηγούν στο τέλος της αναζήτησης των διδύμων  που, επίσης, δεν είναι καθόλου απλό.

Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Wajdi Mouawad και διαφοροποιείται στο ότι η κινηματογραφική εκδοχή του εκτυλίσσεται σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής χωρίς να κατονομάζεται ευθέως ενώ στο πρωτότυπο η δράση εκτυλίσσεται μέσα σε ένα δωμάτιο και αναφέρεται σαφώς στον Λίβανο, μία χώρα καμμένη από τα πυρά και τους εμπρησμούς του πολέμου. Εξ' ού και ο τίτλος: Incendies στα γαλλικά σημαίνει φωτιές, και Scorched, όπως είναι η αγγλική απόδοση του τίτλου, σημαίνει κατεστραμμένος από φωτιά. 

Δεν κατάλαβα πότε πέρασαν τα εκατόν τριάντα ένα λεπτά της ταινίας. Ένιωσα όμως πως είναι από τις λίγες φορές που η πλοκή μιας ταινίας καλύπτει τις ερμηνείες των ηθοποιών. Ίσως γιατί αυτές ήταν τόσο φυσικές, τόσο γήινες που ταίριαξαν απόλυτα με το σκληρό, άνυδρο τοπίο της πρωτόγονης αυτής χώρας, όποια κι αν είναι τελικά. Ίσως πάλι επειδή ο φαύλος κύκλος του αίματος και της βίας είναι τόσο αποκρουστικός που σε αφήνει μουδιασμένο κι άφωνο. Όπως και η αποκάλυψη της αλήθειας. 

Σημείωση: Δείτε εδώ το τρέιλερ της ταινίας. Η φωτογραφία έχει αντληθεί από το http://rurbanistique.wordpress.com/2011/03/24/incendies/