Οι λέξεις είναι πράξεις
"Νομίζω ότι σε χώρες όπου βασικά προβλήματα παραμένουν ανεπίλυτα, όπου η κοινωνία παραμένει τραυματισμένη από βαθύτατες συγκρούσεις - όπως στην Λατινική Αμερική ή γενικά στις χώρες του τρίτου κόσμου - το μυθιστόρημα δεν είναι μόνο μια μορφή διασκέδασης, αλλά υποκαθιστά εκείνο το οποίο οι χώρες αυτές δεν είναι συνηθισμένες να βλέπουν - την πληροφόρηση, για παράδειγμα. Εάν ζεις σε μια χώρα όπου δεν υπάρχει τίποτα παραπλήσιο της πληροφόρησης, συχνά η λογοτεχνία γίνεται το μόνο μέσο για να ενημερωθεί κανείς -λίγο πολύ- για το τι συμβαίνει. Η λογοτεχνία μπορει να είναι επίσης μία μορφή αντίστασης, ίσως ο μόνος τρόπος για να εκφράσει κάποιος την δυσαρέσκειά του ελλείψει πολιτικών κομμάτων. (...) Νομίζω ότι η λογοτεχνία έχει το σημαντικό επακόλουθο να δημιουργεί ελεύθερους, ανεξάρτητους, με κριτική διάθεση πολίτες οι οποίοι δεν μπορούν να χειραγωγηθούν."
Νόμπελ Λογοτεχνίας 2010
Εξαιρετική φωτογραφία, εξαιρετικό απόσπασμα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη ανάρτηση!!
Ευχαριστώ πολύ, roadartist...:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήThank you for your kind words, Humberto! Your blog is nice, too - really interesting! I'll keep it in mind. My very best to Buenos Aires!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα με το απόσπασμα για τον ρόλο της λογοτεχνίας. Να προσθέσω ότι συχνά έχει και ρόλο βαθύτατα παρηγορητικό, ανακουφίζοντας το άλγος της ψυχής, ειδικά σ`αυτές τις χώρες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις, Δημήτρη, το "ψυχής ακος" είναι το μότο και η επιγραφή της βιβλιοθήκης των Μηλεών, στο Πήλιο. Δεν έχω σκεφτεί τους λόγους που οι Λατινοαμερικάνοι ωθούνται στην ανάγνωση - υποθέτω ότι έχεις δίκιο. Προσωπικά, όμως, ποτέ δεν διάβασα ένα βιβλίο έχοντας κατά νου την παρηγορία - μου θυμίζει εφησυχασμό. Το αντίθετο, θα έλεγα, διότι εκτός των πολλών άλλων, η καλή λογοτεχνία σε ηρεμεί, σου δίνει κίνητρο, άλλοτε πάλι σε απελευθερώνει. Από όποια σκοπιά όμως και να το δεις, κάνει την ζωή πιο πλούσια γιατί οξύνει τις αισθήσεις. ΄Οπως και κάθε μορφή Τέχνης άλλωστε. Καλό βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφή