Κρυφτό

Το πράσινο δαχτυλίδι. Nα μια ωραία
περίπτωση, εντελώς εξωφρενική. Εδώ και μερικές μέρες,
      ένα πρωί (;)
το έβγαλα από το συρταράκι του και αποφάσισα να το φορέσω,
για (Ω της  αφελείας!) "αλλαγή". Εδώ που τα λέμε
δεν φαίνεται άσχημο. Αλλά νομίζεις στ' αλήθεια
ότι θα μείνει εκεί; Ήμουν πολύ ανόητη
για να πιστέψω ότι θα μπορούσα να εξαπατήσω
το τέρας της επανάληψης.
Το δαχτυλίδι απλώς απορρίφτηκε, στο άψε-σβήσε,
χωρίς πολλά πολλά, κανένα ίχνος αποβολής,
τίποτα το βίαιο. Εξαφανίζεται, χάνεται,
δεν ξέρω πως ούτε πότε. ξαφνικά
δεν είναι πια στο δάχτυλό μου. όχι, δεν χάθηκε.
ψάχνω, είναι ξανά στη συνηθισμένη του θέση.
Ποιός το'βαλε εκεί; Υποθέτω, εγώ.
Αλλά δεν μου επετράπη να το προσέξω.
Escamoté* - τέλειο, πολύ έξυπνο.      

*

The Green Ring. Now that's a beautiful
case of utter weirdness. Mornings (?) ago
I pull it out of its little drawer and decide to wear it,
as a (O naivety!) "change". Actually, 
it looks rather nice. But do you think
it's going to stay there? I've been far too
foolhardy believing I could impose it
on the repetition - monster.
The ring merely gets rejected, στο άψε-σβήσε, 
no fuss, no signs of expulsion
or anything forceful. It disappears from sight,
I am blinded to the manner and the time
of its disappearance; suddenly it is
no longer in my finger; no, it is not lost;
I check, it's back in its usual place.
Who put it there? I suppose I did.
But I wasn't allowed to take  note of it.
Escamoté* ; a perfect performance, brilliant.

___________________________

* Υπεξαιρεμένο ταχυδακτυλουργικά
/ Disappearing ring 

Το πιο πάνω απόσπασμα προέρχεται από τον συγγραφικό επίλογο της Καίης Τσιτσέλη. Το "το Α & το Ω" (Άγρα, 2006 σε μετάφραση από τα αγγλικά του εξαίρετου Άρη Μπερλή) γράφτηκε ενώ η συγγραφέας πάλευε με τον χρόνο, την φθορά, την λήθη, την διαβρωτική επανάληψη, την αναπότρεπτη έλευση του θανάτου. Στο βιβλίο περιέχονται, εκτός από τα ποιητικά κείμενα της Κ.Τσιτσέλη και φωτογραφίες των χειρόγραφων σημειώσεών της καθώς και από το πρώτο της βιβλίο, το Μικρό Βιβλίο - μία κατασκευή με εικόνες και ένα ποιηματάκι, γραμμένο και δεμένο από την ίδια σε παιδική ηλικία και αφιερωμένο στον πατέρα της ο οποίος υπήρξε μέντοράς της. Η φωτογραφία αντλήθηκε από εδώ ενώ ο τίτλος της ανάρτησης είναι δικός μου.