Fata Morgana

θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό,

στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Στρείδι ωκεάνιο αρραβωνίζεται το φως.
Γεύση από φλούδι του ροδιού, στυφό κυδώνι
κι ο άρρητος τόνος πιο πικρός και πιο στυφός,
που εναποθέτανε στα βάζα οι Καρχιδόνιοι.

Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί,
οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη, στη Φοινίκη.

Χόρτο ξανθό, τρίποδο στέκει μαντικό,
κι ένα ποτάμι με ζεστή λιωμένη πίσσα,
άγριο, ακαταμάχητο, απειλητικό,
ποτίζει τους αμαρτωλούς που σ' αγαπήσαν.

Rosso romano, πορφυρό της Δαμασκός,
δόξα του κρύσταλλου, κρασί απ' τη Σαντορίνη,
Ο ασκός να ρέει κι ο Απόλλωνας βοσκός,
να κολυμπάει τα βέλη του με διοσκουρίνη.

...

Φέτος, η παγκόσμια ημέρα ποίησης είναι αφιερωμένη στον Νίκο Καββαδία. Οι πιο πάνω στίχοι είναι από το ποίημά του Fata Morgana (Πούσι) - η πρώτη γνωριμία μου με τον ποιητή όπως τον μελοποίησε η Μαρίζα Κωχ.

Καλή Άνοιξη!

Σημείωση: Η εικόνα είναι της εικονογράφου Ρεμπέκα Ντοτρεμέρ από το παιδικό βιβλίο "Συρανό, ο ποιητής με την μεγάλη μύτη" του Τάϊ-Μάρκ λε Ταν (Μεταίχμιο, 2006). Επίσης, τούτο το τραγούδι  της Μαρίζας Κωχ, έγινε soundtrack της ταινίας Storia di Piera η οποία βραβεύτηκε στις Κάννες το 1983 - Α΄ βραβείο γυναικείου ρόλου για την Ιζαμπέλ Ιπέρ).