Περί αποστήθισης

   Ένα μικρό αγόρι κοιμάται στο δεξί του πλευρό, το δεξί του χέρι κρέμεται από το κρεβάτι. Από ένα στρογγυλό μεγάφωνο ακούγεται μια μαλακιά φωνή.
     "Ο Νείλος είναι το μεγαλύτερο ποτάμι της Αφρικής και το δεύτερο στον κόσμο. Αν και δεν έχει το μήκος του Μισσισσιπή, διασχίζει μεγαλύτερη απόσταση..."
     Στο πρωινό γεύμα κάποιος το ρωτάει: "Τόμυ, ποιο είναι το μεγαλύτερο ποτάμι της Αφρικής;" Ο Τόμυ κουνάει ανήξερο το κεφάλι του. "Δεν θυμάσαι κάτι που ξεκινάει: Ο Νείλος είναι..."
     "Ο-Νείλος-είναι-το-μεγαλύτερο-ποτάμι-της-Αφρικής-το-δεύτερο-μεγαλύτερο-σε-μήκος-ποτάμι-του-κόσμου..." Οι λέξεις τού ερχόντουσαν στο μυαλό αυτόματα.
     "Λοιπόν, ποιο είναι το μεγαλύτερο ποτάμι της Αφρικής;"
     Βλέμμα κενό. "Δεν ξέρω."
     "Μα ο Νείλος, Τόμυ".
     "Ο-Νείλος-είναι-το-μεγαλύτερο-ποτάμι κ.λπ.".
     "Λοιπόν, Τόμυ, άρα ποιο είναι το μεγαλύτερο ποτάμι;"
     Ο Τόμυ έβαλε τα κλάματα. "Δεν ξέρω", ούρλιαξε.




 

Σημειώσεις: Απόσπασμα από το "Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος" του Aldous Huxley, ένα πραγματικά θαυμάσιο, ένα τρομακτικά θαυμάσιο μυθιστόρημα (για το οποίο θα αξολουθήσει κάποια στιγμή ανάρτηση). Η εικονογράφιση ανήκει στον σημαντικό Ισπανό σχεδιαστή και εικονογράφο Manuel Estrada  ο οποίος είναι υπεύθυνος για την εικονογράφιση των ισπανικών εκδόσεων των βιβλίων του Ζοζέ Σαραμάγκου. Στα ελληνικά κυκλοφορεί το όμορφο αυτοβιογραφικό αφήγημα του Πορτογάλου νομπελίστα για παιδιά "Η σιωπή του νερού" (μετάφραση Αθηνάς Ψυλλιά - Καστανιώτης, 2012) με  δική του εικονογράφιση, απ' όπου και η πιο πάνω λεπτομέρεια.