Μία συνταγή του
 Πέπε Καρβάλιο 

"Φλαόν! Εσύ το έκανες αυτό για μένα, Ενρίκ;"  

     Αγκαλιάστηκαν σαν συγχωριανοί που συναντιούνται τυχαία στον Βόρειο Πόλο κι εξήγησαν στον μισομεθυσμένο Καρβάλιο ότι τα φλαόνς είναι ένα σκαλί πάνω από την ζαχαροπλαστική, από κάθε ζαχαροπλαστική των "Καταλανικών Χωρών". (...) Έπειτα ο Μπεσέρ έπιασε ένα μπουκάλι γλυκό κρασί του Αλκαλά δε Τσισβέρτ για να συνοδεύσουν τα φλαόν. 

    "Πριν πάψεις να διακρίνεις ένα σονέτο από ένα απόσπασμα του τηλεφωνικού καταλόγου, λύσε το πρόβλημα για το οποίο θέλει να σε συμβουλευτεί ο φίλος μου ο ντετέκτιβ. Α, με την ευκαιρία,  δεν σας έχω συστήσει. Στα δεξιά μου ο Σέρχιο Μπεσέρ, εβδομήντα οκτώ κιλά κοκκινοτρίχης δυστροπίας, και,  στα αριστερά μου, ο Πέπε Καρβάλιο. Πόσα κιλά είσαι; Είναι ο πιο ενημερωμένος άνθρωπος στον κόσμο πάνω στον Κλαρίν, γνωρίζει τόσα πολλά που αν ο Κλαρίν ανασταινόταν μπορεί να τον σκότωνε. Δεν υπάρχει κάτι στην λογοτεχνία που να μην το αναγνωρίζει.  Ό,τι δεν ξέρει αυτός, το ξέρω εγώ. 'Ρωμαίοι σκλάβοι, κάθιδροι από τις φωνές της κουζίνας, ακουμπούσαν πάνω στο τραπέζι τις λιχουδιές του πρώτου γύρου σε μεγάλα πιάτα από κόκκινο πηλό του Σαγούντο. Ποιανού είναι αυτό;'

    "Από το Σόννικα η εταίρα, του Μπλάσκο Ιμπάνιεθ" μάντεψε ο Μπεσέρ, τάχα περιφρονητικά.

    "Πώς το ξέρεις;"

    "Γιατί όποτε αρχίζεις να μεθάς, απαγγέλεις την ωδή στην παέγια του Πεμάν, κι όταν γίνεσαι φέσι, εκφωνείς τη σκηνή από το συμπόσιο που οργανώνει η Σόννικα για τον Ακταίονα τον Αθηναίο στο Σαγούντο".

    'Κάθε συνδαιτημόνας είχε πίσω του ένα σκλάβο για να τον υπηρετεί και γέμισαν από τον κρατήρα όλα τα ποτήρια για την πρώτη σπονδή' συνέχισε την μοναχική του απαγγελία ο Φουστέρ ενώ ο Καρβάλιο έβγαζε το χαρτί όπου είχε γράψει στην γραφομηχανή γα λογοτεχνικά ιερογλυφικά του Στούαρτ Πεδρέλ. Έξαφνα ο Μπεσέρ πήρε το σοβαρό ύφος κλεπταποδόχου διαμαντιών και τα διαβολικά  κόκκινα φρύδια του ανασηκώθηκαν μπροστά στην πρόκληση. Ο Φουστέρ σταμάτησε την απαγγελία για να γεμίσει το στόμα του με το τελευταίο φλαόν που είχε απομείνει. Ο Μπεσέρ σηκώθηκε κι έκοψε δύο βόλτες  γύρω από τους συμπότες του. Ήπιε άλλο ένα ποτήρι γλυκό κρασί και ο Φουστέρ τού το ξαναγέμισε για να μην  ξεμείνει από πνευματικά καύσιμα. Ο καθηγητής απήγγειλε χαμηλόγωνα σαν κάποιος που προσπαθεί να αποστηθίσει στίχους. Ξανακάθισε στην καρέκλα του κι ακούμπησε το χαρτί πάνω στο τραπέζι. Η φωνή του βγήκε ψυχρή λες κι όλη τη νύχτα δεν είχε πιει τίποτε άλλο παρά παγωμένο νερό και, καθώς μιλούσε, έστριβε ένα τσιγάρο από ψιλοκομμένο καπνό."

600γρ. αλεύρι

50γρ. ζάχαρη 

250ml λάδι

125γρ. γλυκάνισο

20γρ. αλεσμένο αμύγδαλο

100γρ. γλυκιά μυζήθρα

1 αβγό

1 πρέζα κανέλα

Ετοιμάζεται τη ζύμη αναμειγνύοντας το λάδι, το γλυκάνισο, τη ζάχαρη και το αλεύρι. Αφού ζυμώσετε τη ζύμη, φτιάχνετε δέκα μπάλες, τις οποίες ανοίγετε ώστε να γίνουν επίπεδες, όπως θα κάνατε για τυροπιτάκια. Ετοιμάζεται τη γέμιση με το τυρί, το αλεσμένο αμύδγαλο, το αβγό και την κανέλα. Βάζετε μία κουταλιά της σούπας απ' αυτήν τη γέμιση στο κέντρο κάθε στρογγυλού κομματιού ζύμης και διπλώνετε τα άκρα για να το κλείσετε. Τα βάζετε στο φούρνο και, μόλις ψηθούν, πασπαλίζεται με ζάχαρη άχνη.   

Σημειώσεις: Το πιο πάνω απόσπασμα είναι από το "Οι θάλασσες του Νότου, μτφρ. Βέρα Δαμοφλή - Μεταίχμιο, 2006", το οποίο μαζί με την συνταγή των φλαόνς βρίσκονται στο "Οι συνταγές του Πέπε Καρβάλιο, μτφρ. Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη - Μεταίχμιο, 2002", βιβλίο που διάβασα όχι μόνο για τα λογοτεχνικά αποσπάσματά του αλλά και για τις συνταγές του, τις οποίες  αξιοποίησα καταλλήλως το καλοκαίρι. Τα φλαόνς είναι η ισπανική εκδοχή των δικών μας σκαλτσουνιών. Όσο για το βιβλίο, είναι, στην κυριολεξία,  απολαυστικό αλλά δεν μπορώ να σχολιάσω κάτι περισσότερο για τον πολυγραφότατο και βραβευμένο Ισπανό συγγραφέα Μανουέλ Βάσκεθ Μονταλμπάν πριν διαβάσω κάτι ολοκληρωμένο από το έργο του. Η εικονογράφηση αντλήθηκε από βιβλίο μαγειρικής-κειμήλιο του 1966.