Παρασκευή 2 Απριλίου 2010





Ανάσταση δεν είναι τα κόκκινα αβγά, τα τσουρέκια και τα ψητά. Ούτε οι λαμπάδες, οι κωδωνοκρουσίες, τα βεγγαλικά και οι πυροβολισμοί στον αέρα. Είναι η ρωμέικη ατμόσφαιρα του Παπαδιαμάντη, η πικρή αναπόληση ενός μετανάστη. Είναι εκείνο το κάτι το πιο εσώτερο που ανασταίνει θαμμένα συναισθήματα και σκέψεις και τα κάνει πράξεις χαράς κι αγάπης.




Καλή Ανάσταση!

Σημείωση: Το εικαστικό έχει τίτλο "Μεσόγειος - Καντήλι" και είναι του Χρήστου Μποκόρου.

2 σχόλια:

maximus είπε...

Δεν μας αφήνουνε αγαπητή μου. Που θα πάμε, τι θα βάλουμε, τι θα φάμε, πότε, πως και γιατί, τόση φαγούρα για τρεις μέρες, που να προλάβουμε να "τα κάνουμε πράξεις χαράς κι αγάπης", μένουμε στην πικρή αναπόληση με τα τσουρέκια ως αντίβαρο :)) Καλή Αναστάτωση!

Sue G. είπε...

Κι εσείς τους ακούτε; Το επόμενο Πάσχα (και κάθε Πάσχα μετά απ' αυτό) να το περάσετε όπως εσείς νιώθετε και θέλετε - αφήστε τους να λένε! :-)

Καλή εβδομάδα!