It's well after midnight...
και μόνο το φως πάνω από τον νεροχύτη είναι ανοικτό. Η λάμψη του διασχίζει το σπίτι και φτάνει αχνά μέχρι έξω στο μπαλκόνι όπου κάθομαι.
Το καλοκαίρι δεν είναι η εποχή μου. Ποτέ, άλλωστε, δεν το θεωρούσα ξεχωριστό διότι, βλέπετε, εδώ και χρόνια δουλεύω συνεχώς κι έχω ξεσυνηθίσει να οργανώνω διακοπές και αναμνήσεις στους μήνες που επικρατούν οι μεγάλοι αριθμοί και οι μικρές θερμοκρασίες. Κρατούσα πάντα τις καλύτερες ευκαιρίες για ξεκούραση και ανανέωση στους λιγότερο δημοφιλείς μήνες όπως τον σχεδόν ώριμο Μάιο, τον ήπιο Ιούνιο ή τον γλυκά γκριζωπό και δροσερό Σεπτέμβρη. Οι δεδομένες ημερομηνίες έναρξης και λήξης του κάθε σχολικού έτους ευνοούν τέτοιου είδους σχέδια.
Το φετινό καλοκαίρι, όμως, είναι μια περίεργη εποχή. Μολονότι οι θερμοκρασίες είναι ήδη υψηλές από την αρχή του, τα πρόσωπα από την άλλη είναι ψυχρά, άκαμπτα με μια επίφαση χαμόγελου, όχι απλώς δειλού ή επιφυλακτικού αλλά ολοφάνερα τυπικού. Η γενική κοινωνικο-οικονομική κατάσταση έχει αναστατώσει τις σχέσεις, έχει ανατρέψει δεδομένα αλλά -χωρίς να θέλω να πολιτικολογήσω- δεν είναι η συντέλεια του κόσμου. "Όλα τα στάδια, μια αρχή είναι" όπως είναι λέει η Κική Δημουλά.
Το φετινό καλοκαίρι, λοιπόν, είμαι πιο άνετη από άλλες χρονιές στο θέμα των ωραρίων. Eτούτη η έλλειψη φόρτου εργασίας, όμως, έχει αρχίσει να μου δημιουργεί μια μεγάλη δόση αβεβαιότητας για την επόμενη χρονιά -σχολική και μη- και η ζέστη του καλοκαιριού εντείνει την αίσθηση αυτή. Η ζέστη εδώ, ξέρετε, είναι ιδιόρρυθυμη - τις περισσότερες φορές "εμπλουτισμένη" με την απαραίτητη υγρασία σε κάνει να νιώθεις τόσο βαρύς που η κάθε σου κίνηση να γίνεται με κόπο.
Το καλοκαίρι δεν είναι η εποχή μου. Ποτέ, άλλωστε, δεν το θεωρούσα ξεχωριστό διότι, βλέπετε, εδώ και χρόνια δουλεύω συνεχώς κι έχω ξεσυνηθίσει να οργανώνω διακοπές και αναμνήσεις στους μήνες που επικρατούν οι μεγάλοι αριθμοί και οι μικρές θερμοκρασίες. Κρατούσα πάντα τις καλύτερες ευκαιρίες για ξεκούραση και ανανέωση στους λιγότερο δημοφιλείς μήνες όπως τον σχεδόν ώριμο Μάιο, τον ήπιο Ιούνιο ή τον γλυκά γκριζωπό και δροσερό Σεπτέμβρη. Οι δεδομένες ημερομηνίες έναρξης και λήξης του κάθε σχολικού έτους ευνοούν τέτοιου είδους σχέδια.
Το φετινό καλοκαίρι, όμως, είναι μια περίεργη εποχή. Μολονότι οι θερμοκρασίες είναι ήδη υψηλές από την αρχή του, τα πρόσωπα από την άλλη είναι ψυχρά, άκαμπτα με μια επίφαση χαμόγελου, όχι απλώς δειλού ή επιφυλακτικού αλλά ολοφάνερα τυπικού. Η γενική κοινωνικο-οικονομική κατάσταση έχει αναστατώσει τις σχέσεις, έχει ανατρέψει δεδομένα αλλά -χωρίς να θέλω να πολιτικολογήσω- δεν είναι η συντέλεια του κόσμου. "Όλα τα στάδια, μια αρχή είναι" όπως είναι λέει η Κική Δημουλά.
Το φετινό καλοκαίρι, λοιπόν, είμαι πιο άνετη από άλλες χρονιές στο θέμα των ωραρίων. Eτούτη η έλλειψη φόρτου εργασίας, όμως, έχει αρχίσει να μου δημιουργεί μια μεγάλη δόση αβεβαιότητας για την επόμενη χρονιά -σχολική και μη- και η ζέστη του καλοκαιριού εντείνει την αίσθηση αυτή. Η ζέστη εδώ, ξέρετε, είναι ιδιόρρυθυμη - τις περισσότερες φορές "εμπλουτισμένη" με την απαραίτητη υγρασία σε κάνει να νιώθεις τόσο βαρύς που η κάθε σου κίνηση να γίνεται με κόπο.
Μέρες τώρα προσπαθώ να βρω λέξεις να γράψω - είναι όλες τους μαζεμένες εκεί, στοιβαγμένες στο μυαλό μου αλλά όσο επιμένω να τις βγάλω στην οθόνη ή στο χαρτί τόσο εκείνες αντιστέκονται. Θα ήταν εύκολο να πω πως θα υποκύψω σ' ετούτη την αδυναμία που καθώς φαίνεται όλο και δυναμώνει μέσα μου μα δεν μου αρέσουν τα εύκολα. Γι' αυτό, δίχως να σταματήσω, βεβαίως, τις αναγνώσεις θα συνεχίσω τις απόπειρες να συντάξω μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση και θα δω τι θα προκύψει. Ίσως, τελικά, οι λέξεις με εμπιστευθούν ξανά και με ακολουθήσουν.
Στο μεταξύ, η μουσική στο πολύ χαμηλό με συντροφεύει και η νύχτα έχει πάρει να δροσίζει...
Στο μεταξύ, η μουσική στο πολύ χαμηλό με συντροφεύει και η νύχτα έχει πάρει να δροσίζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου