Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011





Ένα παιχνίδι 
για αλλαγή διάθεσης

Κι εκεί που  έκανα μια βόλτα στα γειτονικά ιστολόγια προσπαθώντας να σκεφτώ την επόμενη ανάρτηση, διαβάζω πως ο Celsus, της γνωστής μπλογκοσυντροφιάς, μου έχει απονείμει ένα βραβείο! Δεν έχω λάβει πολλά βραβεία στην ζωή μου, συνεπώς το συγκεκριμένο μού προκάλεσε μεγάλη έκπληξη και χαρά. Σ' ευχαριστώ  αγαπητέ μου Celsus και ακολουθώντας τους κανόνες του παιχνιδιού αποκαλύπτω, αμέσως, επτά πράγματα για μένα. In random order.

1. Είμαι workacholic με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οποιαδήποτε θεραπεία έκανα στο παρελθόν, απέτυχε. Το ίδιο, μάλλον περισσότερο, ισχύει για την λογοτεχνία και την τέχνη. Για τον κινηματογράφο και τη μουσική, βρίσκομαι -ακόμη- σε επίπεδο ελεγχόμενης εξάρτησης. Στο παρελθόν, υπήρξα και chocoholic με γερό sweet tooth αλλά το καταπολέμησα με αρκετή επιτυχία.

2. Είμαι άνθρωπος των άκρων.  Αυτό συνδυάζεται δύσκολα με έναν υψηλό βαθμό απολυτότητας που με χαρακτηρίζει, ωστόσο, πάντοτε προσπαθώ για την μέση λύση, την χρυσή τομή πείτε καλύτερα, για να μην προσβάλω ή πληγώσω τους άλλους - τούτο το δεύτερο είναι ένα "προνόμιο" που κρατώ για τον εαυτό μου.

3. Δίνω την εντύπωση της αυστηρής, τυπικής και comme il faux. Της εύθραυστης, επίσης. Εκτός από αυτήν την πλευρά του χαρακτήρα μου όμως, διαθέτω και την ακριβώς αντίθετή του που είναι αρκετά απρόβλεπτη - σε σημείο εκφοβιστικό, θα έλεγα. Είναι ένα στοιχείο που δύσκολα δέχονται όσοι με γνωρίσουν λίγο καλύτερα. Σε ορισμένους ενδεχομένως αρέσει (για να με συναναστρέφονται ακόμη!), άλλοι απογοητεύονται...

4. Δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνικό άτομο δίχως αυτό  να σημαίνει πως δεν απολαμβάνω την καλή παρέα - την εκτιμώ και μάλιστα υπέρ του δέοντος.  Απολαμβάνω όμως και την μοναχικότητά μου - διαβάζω, σχεδιάζω, δημιουργώ μέσα της. Αντλώ δύναμη. Ανανεώνομαι. 

5. Μου αρέσουν τα ταξίδια αν και δεν έχω ταξιδέψει πολύ. Ακόμη περισσότερο, ωστόσο, μου αρέσει να τα συνδυάζω με πεζοπορία. Περπατώ πολύ στην καθημερινή μου ζωή και το ίδιο εφαρμόζω στα μέρη που επισκέπτομαι - μόνο έτσι μπορώ να γνωρίσω πραγματικά, να "ενσωματωθώ" σε τόπους.

6. Μου αρέσει πολύ να ακούω  - πολύ περισσότερο από το να μιλώ.

7. Δεν ξέρω ποδήλατο.


Τώρα, σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού πρέπει να απονείμω με την σειρά μου το βραβείο σε άλλους 7 (ή 15, δεν είμαι σίγουρη) μπλόγκερς . Ωστόσο, μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιους από την λίστα των μπλογκς που διαβάζω. Γι' αυτό, όποιος θέλει κι έχει την διάθεση, μπορεί να το παραλάβει με την ρητή "υποχρέωση" να απαντήσει άμεσα (έστω και λακωνικά) κι όχι με χρονοκαθυστέρηση όπως έκανα εγώ! 

3 σχόλια:

Roadartist είπε...

Ως προς τη μοναχικότητα και την ομορφιά της, ταιριάζουμε καθώς και εγώ την απολαμβάνω, δίχως να σημαίνει πως δεν είμαι κοινωνική. Εεεεεε, καιρός να μάθεις ποδήλατο! :) Μου άρεσαν όσα διάβασα για σένα, μου αρέσει γιατί έτσι αφενός ερχόμαστε πιο κοντά, αφετέρου ξεφεύγουμε...

karagiozaki είπε...

Ποδήλατο δεν ξέρω ούτε κι εγώ! Και νόμιζα πως είμαι η μόνη! θα περιμένω τα μικρά μου να μεγαλώσουν και θα μάθουμε παρέα...
Ποτέ δεν είναι αργά, ε? Χάρηκα για τη γνωριμία! :)

Sue G. είπε...

Roadartist και karagiozaki: πράγματι, ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις το οτιδήποτε. Γι' αυτό, ίσως προσπαθήσω να μάθω ποδήλατο λίγο αργότερα. Τώρα προέχουν άλλες δραστηριότητες. :-)