Μια φορά κι έναν καιρό

ήταν ένας Άντερσεν

"Για κείνον, ο γραπτός λόγος είναι ποιητικός στο βαθμό που αποκαλύπτει την ερωτική σχέση που δημιουγεί αυτός  που γράφει με το θέμα της γραφής του. Κι αυτό, είτε ασχολείται με θεατρικά έργα είτε με ποίηση, οδοιπορικά, μυθιστορήματα ή παραμύθια. Και βέβαια παραμύθια! Εξάλλου, το Πνεύμα των Παραμυθιών που άλλοτε ερχόταν να χτυπήσει την πόρτα του συγγραφέα και είναι η πιο γνωστή μορφή  έ μ π ν ε υ σ η ς, είναι παιχνιδιάρικο σαν τον έρωτα και άπιαστο σαν τον αγέρα. Μπορεί καμιά φορά να βρίσκεται μέσα σ' ένα άχερο που στροβιλίζεται εκεί πέρα στη γωνιά, αλλά ίσως και μέσα σ' ένα λουλούδι... Ποτέ δεν ξέρουμε πότα θα χτυπήσει την πόρτα μας και πού μπορεί να έχει κρυφτεί (...)

   Όταν κάποτε χτύπησε και την πόρτα του Δανού παραμυθά, αυτός το αναγνώρισε αμέσως και το καλωσόρισε. Κι από τότε βάδισαν μαζί, το Πνεύμα που έπαιρνε χίλιες δυο μορφές –για να γίνει παραμύθι–, και ο Άντερσεν που τα κατέγραφε όλα –για να γίνει ποιητής–. Γιατί, όπως το λέει πολύ απλά (...) το παραμύθι και η ποίηση είναι δυο κομμάτια από το ίδιο πράμα... "

Σημείωση: Ο τίτλος της ανάρτησης όπως και το πιο πάνω απόσπασμα είναι αντλημένα από το "Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Άντερσεν" (Καστανιώτης, 1994) της Μυρτώς Γεωργίου-Νίλσεν. Από την ίδια έκδοση και η αυτοπροσωπογραφία του διάσημου παραμυθά που ήταν επίσης συγγραφέας μυθιστορημάτων, θεατρικών έργων, ταξιδιωτικών πεζογραφημάτων και ποιητής.