Sheer Living

  

 

Μία ταινία που δεν ακούστηκε σχεδόν καθόλου στα φετινά βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας αν και είχε προταθεί  για δύο. Το ένα ήταν για το Σενάριό της που έγραψε ο νομπελίστας Kazuo Ishiguro. Για την ακρίβεια, ο Ισιγκούρο διασκεύασε το σενάριο του Akira Kurosawa για το Ikiru  το οποίο με την σειρά του είχε βασιστεί στη νουβέλα "Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς" του Λ. Τολστόι που θεωρείται πλέον αριστούργημα. 

Το Living, που σκηνοθέτησε ο Oliver Hermanus, δεν έχει συναρπαστικά τοπία με αγαπησιάρικα ζωάκια, ούτε χαμούς και περιπέτειες, δράματα τεραστίων διαστάσεων και μουσικών υπερβολών. Μόνο έναν μοναχικό, άχρωμο κι άγευστο –πόσο εύγλωττο το κοστούμι του– ανώτερο δημόσιο υπάλληλο. Ο οποίος υπάλληλος ζει στο Λονδίνο, στις αρχές της δεκαετίας του 195Ο, και κάποια στιγμή μαθαίνει πως έχει μόνον λίγους μήνες ζωής μπροστά του. Κι αποφασίζει να αρχίσει να ζει. Και καταβάλει φιλότιμες προσπάθειες. Συνειδητοποιεί, όμως, πως δεν ξέρει τον τρόπο κι έτσι  στρέφει τις προσπάθειές του στο να κάνει ευτυχισμένους τους άλλους. 

Έχει, ωστόσο, μια στοχαστική δυναμικότητα, γνήσια συγκίνηση (όχι μελοδραματικούς εκβιασμούς του συναισθήματος) και μία εντυπωσιακή χαμηλών τόνων ερμηνεία από τον Bill Nighy  που, αν και δεν κέρδισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για το οποίο προτάθηκε (η δεύτερη υποφηφιότητα της ταινίας), απέσπασε ήδη δύο άλλα, πολύ σημαντικά, βραβεία: του London Film Critics' Circle και του Los Angeles Film Critics Association.

Έχει, επίσης, αρκετά μικρότερη διάρκεια από την πρωτότυπη ταινία – 1ώ 42λ που κυλούν αβίαστα και με ρυθμό. Η ελληνική απόδοση του τίτλου είναι άστοχη κι ανέμπνευστη, αυτό όμως είναι κάτι που θα ξεχάσετε από τα πρώτα κιόλας λεπτά της ταινίας – θα σας απορροφήσει. 

·