Το
να εξηγήσεις σε ένα μικρό παιδί αφηρημένες έννοιες δεν είναι εύκολο.
Μπορείς να επιστρατεύσεις την φαντασία και την παντομίμα για να
ορίσεις τις απλές όπως είναι τα συναισθήματα. Δεν είναι, όμως, αρκετό
για τα πιο σύνθετα αφηρημένα ουσιαστικά όπως, για παράδειγμα, τις ιδέες και τις αντιλήψεις. Χρειάζονται, τότε,
όχι μόνον συγκεκριμένες λέξεις αλλά και παραδείγματα που θα κάνουν την αφηρημένη έννοια
απτή και οικεία και γι' αυτό κατανοητή στο παιδί.
Μην μπερδευτείτε: δεν πρόκειται για ένα βιβλίο με θεωρίες και κανόνες αλλά για
μία σαν-παραμύθι αφήγηση που απευθύνεται, καταρχάς, σε παιδιά 4 με 6
ετών. Εξού και η γλώσσα του συγγραφέα είναι απλή, παιγνιώδης, με
εύρος κι ευφάνταστες συνθέσεις ενώ η έμμετρη μορφή της αποπνέει έναν ανάλαφρο λυρισμό. Δεν είναι
βέβαια η πλούσια κι ενθουσιώδης γλώσσα τού "Για Φαντάσου", είναι όμως το ίδιο ζωντανή και εικονοπλαστική. Σε αυτό προσθέτει και η ανάγλυφη εικονογράφηση της Ίριδας Σαμαρτζή που
παίζει με την σκιαγράφηση και τις υφές σε μία γήινη, λεπτοδουλεμένη κι
ελκυστική χρωματική παλέτα η οποία, ωστόσο, είναι ελαφρώς μουντή κι επίπεδη
– περίμενα μεγαλύτερες
διαβαθμίσεις στην φωτεινότητα των χρωμάτων ώστε να τονίζουν την
πολυπλοκότητα και την κάθε διαφορά που απορρέει από τα κείμενα: την
έλλειψη, την απόσταση,
την ένταση, την σημαντικότητα, το βάθος.
Παρ' όλα αυτά, και παρά την συνεχόμενη αντιπαράθεση του Όλου με το Λίγο, η από κοινού –συγγραφέα και εικονογράφου– αφήγηση είναι γοργή, όμορφη και διασκεδαστική ενώ, παράλληλα, ασκεί την πνευματική νοημοσύνη των μικρών αναγνωστών στην ενσυναίσθηση και την συλλογιστική. Τους δείχνει, επίσης, και την σχετικότητα – τα παιδιά αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους έξω από το μικρό εγωιστικό πλαίσιο της παιδικής ηλικίας προσλαμβάνοντας, με αυτόν τον τρόπο, μία ευρύτερη εικόνα της κοινωνίας και του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου