Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2020








Δύο σπαράγματα





"Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο∙
πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις
τα πετάω.
Χώμα, αέρα, ρίζες κρατάω∙
να φεύγουν τα περιττά λέω
να μπω στον ουρανό τού τίποτα
με ελάχιστα."


Και τώρα...

                                                                                                     

"Η σάρκα έγινε σελίδα
το δέρμα χαρτί
το χάδι έννοια αφηρημένη
το σώμα καινούρια θεωρία του ανύπαρχτου."
















Σημειώσεις:  Και τα δύο αποσπάσματα είναι της Κατερίνας Αγγελάκη ΡουκΤο πρώτο από το "Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα" που ανήκει στην ομότιτλη συλλογή και το δεύτερο από το "Η αλλοτρίωση της έλξης" που βρίσκεται στην συλλογή "Η ανορεξία της ύπαρξης." σπάραγμα (μτφ.): αποσπασματική, μη ολοκληρωμένη ή τελειωμένη έκφραση λογοτεχνικής ή καλλιτεχνικής έμπνευσης. / Η φωτογραφία της ποιήτριας αντλήθηκε τυχαία από το διαδίκτυο.

2 σχόλια:

Rosa Mund είπε...

ΑΕΡΑΣ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ

[...]Η πραγματικότητα αμπαρώθηκε πίσω απ' το φρούριο-παρόν της
υψώνοντας τη λευκή σημαία της μονοσήμαντης ηλικίας
μέρες χαράς ξανακλείστηκαν σε λίγες σταγόνες δακρύων
ένα τίποτα άνοιξης ερχόταν με τον αέρα
ένα τίποτα έρωτα ξαφνικά μες στην κάμαρα
"ένα τίποτα" είπαμε και πέρασε η ζωή.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Ωραία έρημος η σάρκα, Καστανιώτης, 1996 

Sue G. είπε...

Πόσο εύφορο το πνεύμα της, όμως, Rosa Mund.
Ευχαριστώ για το απόσπασμα!