Πρωτοπόρος 

...του μυθιστορήματος σε συνέχειες, ο Charles Dickens έγραψε τα περισσότερα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του σε μηνιαία ή εβδομαδιαία επεισόδια που δημοσιεύονταν σε διάφορα περιοδικά και αργότερα ανατυπώνονταν σε μορφή βιβλίου. Αυτές οι συνέχειες καθιστούσαν τις ιστορίες οικονομικά προσιτές και εύκολα κατανοητές ενώ το αγωνιώδες φινάλε του κάθε επεισοδίου έκανε το αναγνωστικό κοινό να αποζητά το επόμενο με επιμονή – όταν δημοσιεύονταν το "Παλαιοπωλείο"  οι αμερικανοί αναγνώστες του περίμεναν στις αποβάθρες της Νέας Υόρκης, φωνάζοντας στο πλήρωμα εισερχόμενου βρετανικού πλοίου "Είναι νεκρή η μικρή Νέλλ;"  Το ταλέντο του Ντίκενς ήταν να ενσωματώνει αυτό τον σποραδικό τρόπο γραφής σε ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό, στο τέλος, μυθιστόρημα.

"Το Παλαιοπωλείο" εκτυπώθηκε σε μορφή βιβλίου το 1841. Η Βασίλισσα Βικτώρια που  το διάβασε, το 1841, το βρήκε "πολύ ενδιαφέρον και έξυπνα γραμμένο".

Στα ελληνικά όμως το συγκεκριμένο μυθιστόρημα δεν υπήρξε δημοφιλές – έχουν κυκλοφορήσει μόνο δύο μεταφράσεις του. Η πρώτη, για ενήλικες, ήταν σε μετάφραση της Έφης Καλλιφατίδη στην συλλεκτική, πλέον, και εξαντλημένη έκδοση της Ωκεανίδας. Και η δεύτερη,  μια  διασκευή για νέους. Η εικόνα στα αριστερά είναι του Μποστ από την εικονογράφηση στο δικό μου αντίτυπο (της πρώτης έκδοσης – Αστήρ, 1975), η πρώτη ουσιαστικά επαφή μου με το έργο του Καρόλου Ντίκενς.