Γυαλί και Ζωή

Στο νησί Μουράνο, που φημίζεται για τα θαυμάσια κρύσταλλά του, ένα παιδί ονειρεύεται να αποκτήσει το δικό του εργαστήριο και να γίνει μεγάλος τεχνίτης γυαλιού. Ο Ζορζί Μπαλαρί είναι από πολύ μικρός μαθητευόμενος του πιο επιτυχημένου και ισχυρού μάστορα, του Πιέτρο Σπαλάτο, και δουλεύει σκληρά γι' αυτό κάθε μέρα – αυτός ανάβει τους φούρνους το χάραμα κι αυτός τους περιμένει να κρυώσουν πριν κοιμηθεί αργά τη νύχτα. Ένα ατύχημα θα του στερήσει κάθε δυνατότητα να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Ο Ζορζί τότε, που είναι ήδη δεκαπέντε χρονών, θα απομακρυνθεί απογοητευμένος από τους ανθρώπους, θα απομονωθεί εντελώς. Όλοι νομίζουν ότι εξαφανίστηκε.

Δεν είχε όμως εξαφανιστεί. Και δεν είχε ξεχάσει το όνειρό του – δούλευε μυστικά, με πολύ επιμονη, και είχε καταφέρει να τελειοποιήσει την τεχνική του. Μία νύχτα, ο Ζορζί θα συναντήσει ένα μικρό ορφανό αγόρι, τον Τζάκομο. Θα τον πάρει μαζί του και λίγο πριν κοιμηθεί, του χαρίζει μία μπλε γυάλινη μπάλα που φτιάχνει με το φυσοκάλαμό του. Όταν η μπάλα αυτή σπάει, σκορπά μία ιριδίζουσα σκόνη που κάνει τον μικρό Τζάκομο να νιώθει σαν σε όνειρο. Κάπως έτσι ο Ζορζί Μπαλαρί, από απλός φυσητής γυαλιού γίνεται φυσητής γυάλινων ονείρων. Και κάθε βράδυ, μαζί με τον Τζάκομο, φυσά πολλές γυάλινες μπάλες σε όλα τα παιδιά του νησιού. 

Η πρώτη ανάγνωση του "Ο Φυσητής των Ονείρων" (Λιβάνης, 2017) ήταν μισή – το διάβασα αργά το βράδυ και η άσπρη γραμματοσειρά  στο αχνοπράσινο φόντο με δυσκόλεψε. Η δεύτερη και η τρίτη μού επιβεβαίωσαν την εντύπωση ότι "Ο φυσητής..." είναι ένα ιδιαίτερα όμορφο, ίσως μελαγχολικό, παραμύθι που εστιάζει στο πάθος των ονείρων και την επιμονή σ' αυτά παρά τις δυσκολίες που ανακύπτουν στην πορεία προς την πραγματοποίησή τους. Ο Bernard Villiot, που είναι επίσης σκηνοθέτης και σεναριογράφος, περιγράφει με αρκετά συνοπτικό κι ευχάριστο τρόπο αυτή την πορεία του Ζoρζί - από τότε που ήταν ένας μαθητευόμενος μέχρι το τέλος της ζωής του, ενώ είχε ήδη μεταδώσει την τέχνη και τις γνώσεις του στον φίλο του Τζάκομο. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετές αποχρώσεις στις συμπεριφορές των κατοίκων του νησιού που εισάγουν τους μικρούς αναγνώστες στο ρεαλιστικό περιβάλλον μιας κλειστής κοινωνίας όπως αυτής ενός νησιού – από τη μια, οι κάτοικοι του νησιού μεγαλοποιούν το ατύχημα του Ζορζί που δεν έχει καμμία σχέση με την τεχνική του φυσήματος του γυαλιού και την ικανότητά του να δουλεύει· μετά, οι ίντριγκες των άλλων τεχνιτών εναντίον του· και τελικά, μεγάλοι και μικροί τον αποδέχονται ως τον πιο επιδέξιο τεχνίτη του νησιού και κάνουν τα πανέμορφα γυάλινα όνειρά του ξακουστά.

Ειδικές αποχρώσεις έχει και η εικονογράφηση του Thibault Prugne η οποία λειτουργεί ως ξεναγός στα τοπία της Βενετίας, του Μουράνο και των εργαστηρίων γυαλιού. Χωρίς να εμβαθαίνoυν το κείμενο, οι ρομαντικές εικόνες του Prugne με τις πολλές διαβαθμίσεις του γαλαζοπράσινου και της τερρακότας μεταδίδουν την αίσθηση της δροσιάς και της ευθραυστότητας – όπως ακριβώς είναι, ή όπως θα έπρεπε να είναι, στην πραγματικότητα τα όνειρα και οι επιθυμίες του κάθε παιδιού.

Σημειώσεις:  Η πρώτη φωτογραφία είναι από εγκατάσταση με μπάλες φυσητού γυαλιού του αμερικανού εικαστικού Dale Chihuly και η δεύτερη εικόνα από την εικονογράφηση του βιβλίου. // Φυλλομέτρησα το βιβλίο αρκετές φορές, δεν μπόρεσα όμως να εντοπίσω το όνομα του μεταφραστή/της μεταφράστριας.