Ο αρχιτέκτονας που ήθελε
να γίνει ζωγράφος
«Γεννήθηκα το 1887 στον Πειραιά οι γονείς μου κατάγονται από τη Χίο. Η μητέρα του αείμνηστου Πορφύρα κι η δικιά μου ήταν αδελφάδες, το γένος Συριώτη. Τις εγκύκλιες σπουδές τις πέρασα στον Πειραιά. Κι όποιος ξέρει τι σημασία έχει για το νέο η παρουσία στην κριτική τούτη ηλικία ενός προσώπου σαν τον λαμπρόν εκείνο παιδαγωγό, που θύμιζε αρχαίον Έλληνα, τον αείμνηστο Ιάκωβο Δραγάτση, νιώθει γιατί οι μαθητές του φυλάγουν σ’ όλη τους τη ζωή, μέσα στην καρδιά τους, τη μνήμη της μορφής του. ( ... )
Είχα το σπάνιο προνόμιο να ΄χω ξάδελφο έναν ποιητή. Από το στόμα του, του αείμνηστου, πρωτάκουσα τα τραγούδια του λαού μας, του Σολωμού και των άλλων. Μαγικός κόσμος ανοίχτηκε στα μάτια του παιδιού… Του χρωστώ αιώνια αγάπη και ευγνωμοσύνη. Κι αναμφίβολα χρέος μου είναι εδώ να μνημονεύσω το Νιρβάνα, το Λαμπελέτ, το Μελά, το ζωγράφο Μηλιάδη, που πάντοτε μου παραστάθηκαν. »
Ήταν 28 Αυγούστου 1968 όταν έφυγε από τη ζωή ο σημαντικός Δημήτρης Πικιώνης, ο αρχιτέκτονας που, σύμφωνα με τον Γιάννη Τσαρούχη, παρουσίασε την αρχιτεκτονική ως τέχνη, χωρίς να ντρέπεται γι' αυτό, σε μια εποχή που η κτιριολογία ήρθε να αντικαταστήσει την αρχιτεκτονική. Εκείνος που, εκτός από τα μονοπάτια που σχεδίασε, διαμόρφωσε τον χώρο πέριξ της Ακρόπολης όπως τον ξέρουμε σήμερα, με τις δεντροφυτεύσεις και τις πλακοστρώσεις. Ανάμεσα στο αρχιτεκτονικό έργο του ήταν και το Δημαρχείο του Βόλου, που σχεδίασε κι εκτέλεσε σε συνεργασία με τους Πέτρο Πικιώνη (γιο του) και Αθανάσιο Κουτσογιάννη.
Ο περίφημος αρχιτέκτονας και ακαδημαϊκός ωστόσο θεωρούσε πως η φύση του, το πραγματικό κέντρο των κλίσεών του, ήταν η ζωγραφική. Εξού και ζωγράφιζε συνεχώς χωρίς, όμως, ποτέ να θελήσει να εκθέσει το ζωγραφικό του έργο. Αυτό έγινε μόλις το 25.Ο8.2Ο.18 στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κολώνας, στην Αίγινα όπου εκτέθηκε, νομίζω, το πιο πάνω έργο.
Σημείωση: Τα πιο πάνω αποσπάσματα είναι από τα αυτοβιογραφικά σημειώματα του Δ.Π. στο "Πικιώνης - Ζωγραφικά" (Ίνδικτος, 1997) – ένα πλήρες και κατατοπιστικό δίτομο έργο, σε επιμέλεια της κόρης του, Αγνής Πικιώνη, που περιέχει όλα τα σχέδια, τα λάδια, τις ακουαρέλες, τα παστέλ και τα κολάζ του ζωγράφου Πικιώνη.