Το όνειρο δεν είναι ψέμα

Προσπαθώντας να κατεβάσω τα πασχαλινά στολίδια από τη σκάλα (μια εσωτερική "τυφλή" σκάλα που χρησιμοποιώ ως βιβλιοθήκη και ως αποθηκευτικό χώρο) σκόνταψα σ' ένα παιδικό βιβλίο και μιας και αύριο, 2 Απριλίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου μου φάνηκε καλό θέμα για την πρώτη ανάρτηση του μήνα.

"Ο Φεντερίκο και το μαγικό ραβδί" ('Αμμος) βασίζεται στην ιστορία που αρεσκονταν να διηγείται ο ίδιος ο Φεντερίκο Φελίνι για τη ζωή του: πως, δλδ, σε ηλικία επτά ετών, το 'σκασε από το σπίτι του για ν' ακολουθήσει τα βαγόνια ενός τσίρκου.

Η Σουηδή συγγραφέας Μόνικα Σάγκμπεργκ παίρνει αυτά τα λόγια του και χτίζει την ιστορία ενός παιδιού διαφορετικού από τα υπόλοιπα, ενός παιδιού που παίζει κουκλοθέατρο μόνο του και μιλά κάθε βράδυ στον ουρανό και στον φίλο του το φεγγάρι. Αυτός ο μικρός που συνεχώς πετά στα σύννεφα κι ονειρεύεται, το σκάει από το σπίτι του τρέχοντας πίσω από τα βαγόνια ενός τσίρκου. Σ' αυτό το τσίρκο γνωρίζει έναν κοντούλη ξανθό κλόουν, την Τσελσομίνα, και πιάνει δουλειά ως ταχυδακτυλουργός χωρίς να έχει δώσει ποτέ του πριν παράσταση - ήξερε κάτι μαγικά λόγια, είχε και το μαγικό ραβδί που του είχε δώσει η Τζελσομίνα και το οποίο τον έκανε να νιώθει σιγουριά κι έτσι το τόλμησε. Όπως ήταν φυσικό, όταν βρέθηκε μπροστά στο κοινό τα έχασε. Στο τέλος όμως όλα πήγαν καλά και "...ο Φεντερίκο κατάλαβε πως ό,τι κι αν του συνέβαινε, ό,τι κι αν έκανε θα 'ταν πάντα ένας Μάγος." Όπως και έγινε - ο Φεντερίκο Φελίνι ήταν, πράγματι, ένας μάγος της μεγάλης οθόνης.

Η έκδοση είναι παλιά (του 1994) και δεν νομίζω ότι κυκλοφορεί σήμερα. Παρ΄ όλα αυτά ανέβασα την ανάρτηση γιατί ο Φελίνι και το έργο του δεν παλιώνουν, με τον ίδιο τρόπο που το βασικό μήνυμα του βιβλίου -να κυνηγάς το όνειρό σου και να το πραγματοποιείς- είναι διαχρονική επιδίωξη του καθενός μας: πάντα θα υπάρχει η ανάγκη στη ζωή μας για την μαγεία που εκλύεται από τα καρέ των ταινιών του, για τον μαγικό ρεαλισμό του φελινικού κινηματογράφου που μας ταξιδεύει και για τα όνειρα που ο Φελίνι σχεδόν μας προκαλεί να κάνουμε κάθε φορά που βλέπουμε το "La strada" ή το "Και το πλοίο φεύγει". Άλλωστε, όπως είπε και ο Βίκτορ Ουγκώ, "δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το όνειρο για να δημιουργήσουμε το μέλλον - ουτοπία σήμερα, σάρκα και οστά αύριο."



Σημείωση: Η φωτογραφία είναι από τα περιεχόμενα του βιβλίου. Το σκίτσο είναι δια χειρός του ίδιου του Φεντερίκο Φελίνι και απεικονίζει την Τζουλιέτα Μασίνα, αγαπημένη σύντροφο και μούσα του.