Απόσπασμα
"...κι εκείνη πιάνει τη ρίζα της παλάμης του και του λέει κατάμουτρα, είσαι μαθημένος σ'αυτό, σωστά;
Σε ποιο; τραυλίζει εκείνος και εξετάζει καχύποπτα το πρόσωπό της. Να το σκας από τα κακά μαντάτα, λέει εκείνη, έχεις μάθει να το κάνεις αυτό χίλιες φορές περισσότερο από μένα, έτσι δεν είναι; Όλη σου τη ζωή το μόνο που κάνεις είναι να το σκας από τα άσχημα νέα. Τον κοιτάζει κατευθείαν στα μάτια και ξέρει χωρίς καμία αμφιβολία πως έχει δίκιο, και τον πιάνει απ' τον ώμο, και διπλώνοντας με ρυθμό το ένα του δάχτυλο μετά το άλλο τού λέει: δραπετεύεις απ' το κακό νέο που είναι η ίδια η ζωή, πρώτον. Και το σκας από το άσχημο νέο που είναι ο Όφερ, δεύτερον. Και φεύγεις μακριά απ' το κακό μαντάτο που είμαι εγώ, τρίτον. Κι αυτός, πιπιλώντας σαστισμένος τα χείλη του, ανοησίες, Όρα, τι μου κάνεις, ψυχανάλυση στη μέση του δρόμου; Εκείνη όμως ξαφνικά είναι γεμάτη δύναμη: θυμήσου μόνο πως ένα άσχημο νέο μερικές φορές είναι ένα πολύ καλό νέο που δεν κατάλαβες, και να ξέρεις πως αυτό που ίσως κάποτε ήταν ένα κακό μαντάτο μπορεί να μετατραπεί με το χρόνο σε καλό, στο καλύτερο που μπορούσες να φανταστείς. Του επιστρέφει το χέρι του και κλείνει μέσα του ένα κλάδί με μπουμπούκια κίτρινα, σαν τον ήλιο. Έλα, Άβραμ, πάμε."
Σημειώσεις: Το απόσπασμα είναι από το "Στο τέλος της γης" (σελ.385) που διαβάζω -επίτηδες- ακόμη.
Το χαρακτικό είναι μία από τις εικονογραφήσεις του Ντέιβιντ Χόκνυ για το παραμύθι Fundevogel των αδερφών Γκριμμ και βρίσκεται στην συλλογή του Βρετανικού Συμβουλίου.
