Τετάρτη 18 Μαΐου 2011





Ελπίδα


Δεν ξέρω τι θα "βρω"  "Στο τέλος της γης" του Νταβίντ Γκρόσμαν (Καστανιώτης, 2011). Ξέρω όμως πως αυτό το μακρύ ταξίδι -που άρχισε από μια επίμονη παρόρμηση- μού κρατά το ενδιαφέρον από τις πρώτες κιόλας σελίδες του. Είναι δύο μέρες τώρα που το διαβάζω και μ' έχει απορροφήσει. 


4 σχόλια:

Roadartist είπε...

Περιμένουμε να μάθουμε τότε και στο τέλος τις εντυπώσεις σου :)

Sue G. είπε...

Φοβάμαι πως με τον ρυθμό που προχωρώ θα αργήσει λιγάκι. :-)

scalidi είπε...

Κι εγώ σκοπεύω. Έφτιαχνα χτες μια λίστα με διαβάσματα που θέλω να κάνω και ήταν πρώτο πρώτο στη λίστα. Άκουσα τον Γκρόσμαν στη Θεσααλονίκη στην έκθεση και ήταν συγκινητικά ουσιαστικός στην ομιλία του, αισθανόσουν ότι έκανε διάλογο με τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά στην ψυχή και το μυαλό του.

Sue G. είπε...

Αυτό διαπίστωσα κι εγώ, Σταυρούλα, από μια τηλεοπτική του [:-( ] συνέντευξη - η μειλιχιότητα και η τόσο αδιαπραγμάτευτη αλήθεια και ευαισθησία του ρέουν και μέσα στο κείμενο... Μην το καθυστερείς!