"Η σοφία...
δεν σου δίνεται, πρέπει να την ανακαλύψεις μόνος ύστερ' από μια διαδρομή στην οποία κανένας δεν μπορεί να πάρει τη θέση σου κι απ' την οποία κανείς δεν μπορεί να σε απαλλάξει, γιατί είναι ένα προσωπικό κοίταγμα πάνω στα πράγματα. Οι ζωές που θαυμάζετε, οι στάσεις που θεωρείτε ανώτερες, δεν οργανώθηκαν από τον πατέρα της οικογενείας ή από τον παιδαγωγό, για να υπάρξουν χρειάστηκε να πρoηγηθούν πολύ διαφορετικά ξεκινήματα, επηρεασμένα απ' όση κακία κι απ' όση κοινοτοπία βασίλευε γύρω τους. Αντιπροσωπεύουν έναν αγώνα και μία νίκη."
Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο,
ΙΙ Στον ίσκιο των ανθισμένων κοριτσiών,
μτφρ. Παύλος Α. Ζάννας
3 σχόλια:
Κατά σύμπτωση αυτές τις μέρες βρήκα στις σημειώσεις μου
τα συγκεκριμένα λόγια του Προυστ.
Σκεφτόμουνα λοιπόν ότι μέσα από την φαινομενική απλότητά τους
πηγάζει μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια.
Η πρώτη πρόταση δε, είναι μια ολόκληρη ιστορία από μόνη της...
ΥΓ. Επιτρέψτε μου μια μικρή διόρθωση:
...κανένας δεν μπορεί να πάρει τη θέση ΣΟΥ...
κ.κ.
Όπως ξέρετε ήδη, αγαπητή κ.κ., η απλότητα δεν είναι καθόλου απλό πράγμα: η σοφία, η άποψη, η στάση ζωής -όπως θέλετε πείτε το- δεν προκύπτει με την αποθήκευση πάμπολλων ανεπεξέργαστων πληροφοριών όπως θεωρείται σήμερα. Χρειάζεται πολύ χρόνο, ζυμώσεις, αποστάξεις... Και όσοι κι αν το γνωρίζουν αυτό, λίγοι τελικά είναι εκείνοι που θα το κάνουν βίωμα, δυστυχώς.
Ευχαριστώ πολύ για την επισήμανση :-) Σπεύδω να το διορθώσω...
Δημοσίευση σχολίου